Маладая Беларусь (альманах)/3/Вершы (Гурло)/Над рэчкай

← З выраю

Над рэчкай Верш Аўтар: Алесь Гурло 1913 год

⁂ (Не пануйце ў хаце…) →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Уночы (Скрозь нязьмерную гладзь у люстранай вадзе…).

Прапануем да спампаваньня!

Над рэчкай.

Скрозь нязьмерную гладзь ў люстранай вадзе
Выглядаецца месяц белявы;
С хваляй быстрай ракі казку дзіўну вядзе,
І ей шэпчэ прывет ён ласкавы.

Ціхі ночы спакой ўсе кругом апавіў,
А ня сьпіць толькі рэчка бурліва,
Ў ёй жыцьцё не стаіць, яе быстры прыліў
Мчыцца ў даль, як стралою — на дзіва.

Ціха шэпчуць кусты над люстранай вадой
І штось лісьця таёмно гадаюць;
Хвалі плешчуць і бьюцца аб берэг круты,
Сон музыкай сваей адганяюць.

Лісьцям міла шэптаць, думаць думкі ў цішы
Пад гаворку ракі пераліваў,
Ночы сон не трывожыць іх думак душы
Яны шэпчуць і шэпчуць шчасліва.

Мне так міла стаяць над ракою вясной,
Думкі думаць пад шэпты рачные;
Яны рвуцца з душы ў даль адна за адной
І ўспамінкі нясуць дарагіе…

---