Маладая Беларусь (альманах)/2/Ciška Hartny/III/Rwusia ja

← Ŭ bury, ŭ nawalnicy…

Rwusia ja Верш Аўтар: Цішка Гартны 1912 год

Čaho ja chaču →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Рвуся я.

Прапануем да спампаваньня!

17. Rwusia ja.

Hałubku.

Rwusia ja ŭ dal, dzie sonce żywie
Z życietworačym świetam swaim,
Dzie pa niebu rekoju pływie
Iskrakidnaja projmia ahniu.

Rwusia ja i tuju siniuju dal,
Što chawaje ŭ tumanie usie:
Nieprytomnuju radaść i żal,
I parywy-żadańnia ludziej.

Rwusia ja z usiej siły-mahi,
Bo zdajecca żyćcio tolki tam,
Dzie nia cisnuć jaho bierahi,
Dzie jaho nie pahanić ništo.

Rwusia ja ŭ dal, dzie sonce żywie,
Dzie uschodniaje niebo haryć;
Jaho świet mianie wabić, zawie,
Z hetym świetam ja zwiazan dušoj.

---