Маладая Беларусь (альманах)/2/Ciška Hartny/I/Harbar na wandroŭcy

← Pieśni harbara

Harbar na wandroŭcy Верш Аўтар: Цішка Гартны 1912 год

Pieśnia hrabara →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Гарбар на вандроўцы.

Прапануем да спампаваньня!

4. Harbar na wandroŭcy^[1].

Cimóchu H.

Dożdżyk pakraplaje,
Dzień staić chałodny;
Špałami machaje
Ŭ puć harbar hałodny.

Nohi čuć kłypajuć
I hrabuć niaŭmieła:
Wočy pazirajuć
Sumna asawieła.

Apuściliś ruki
Ad ciażkoj utomy…
Dzież skančeńnie muki
Jaho, nie wiadoma.

Serce bolam reże,
Serce bolam płače…
Ŭ znošenaj adzieży,
Chaładno adnače!

Kości bol łamoče,
Ciażaść zabiraje:
Harbar jeści choče,
Choče dy nie maje.

Ŭčora jšče z astatkam
Hrošy jon rasstaŭsia:
Ŭ mieście na dziesiatku
Jon padmacawaŭsia.

I pašoŭ na wočy
Choładam-słatoju,
Kab dajści da nočy
Ŭ miejsce dzie druhoje.

Kab chacia dzie mała
Pracy rasstaracca:
Sercu-b lahčej stała,
Jak iści, badziacca!

Ale što-ż? — nia čujuć
Ludzi i nie bačuć,
Jak braty harujuć
I ŭ niadoli płačuć.

A na kryk: «raboty!»
— «Ŭ nas nima!» — hukajuć;
Z dzikaju achwotaj,
Dalej adsyłajuć,

Nie spytaŭšy brata,
Ci jon jeści choče,
Ci jon znajdzie chatu
Atpačyć u nočy…

Woś idzie pamału,
A kudy — nie znaje;
S špały dy na špału
Cichańka stupaje.

Padbiŭ nohi mocna
I stamiŭsia duże:
Na ludziej jon złosny,
Złosny i na ściużu.

Z haroda u horad
Błukaje, kłypaje:
Honić jaho hoład,
Choład padhaniaje.

A ŭśled z imi — hore,
Hore śledam chodzić
I usim hawore:
Harbaru praškodzić,

Kab jon nie dabiŭsia
Sabie lepšaj doli,
Ščaścia nie dażyŭsia
Na wieki nikoli!

A za što? chto znaje!
Čym jon winawaty?…
Dola, bač, takaja
Jeju jon praklaty…
..........
Dożdżyk pakraplaje,
Pa hrazi chlupoče,
Harbara pużaje,
Z harbara rahoče.

A u tacht načynnie,
Z dażdżom pieśniu hraje,
Serce ad jej stynie,
Kroŭju aciekaje.

Poŭny ŭwieś kłapotaŭ,
Jdzie harbar, śpiašycca…
Dzież to na rabotu
Jon prystanawicca?!..

---

---

1. Harbarskaje remiasło — časowaje [sezonnaje] i ŭ kożnym miejscy nie adzinakawa. U wadnym horadzie sezon wiasnoj, a ŭ druhim — wosiniaj. Harbar, prabyŭšy ŭ haspadara pilny čas, paślá niepatrebien i različywajecca. Različyŭšysia, źbiraje swaje manatki i načynnie, dy jdzie. dalej, u świet šukać sabie raboty.