Коннік без галавы (1941)/LXXXVI
| ← Раздзел LXXXV | Коннік без галавы. Раздзел LXXXVI Раман Аўтар: Томас Майн Рыд 1941 год Арыгінальная назва: The Headless Horseman (1865) Пераклад: Уладзімір Ляўданскі |
Раздзел LXXXVII → |
Прапануем да спампаваньня!
Раздзел LXXXVI
ЦЕХАСКІ СУД
Вось ужо надышла раніца наступнага дня.
Зара, якая зачырванелася над саваннай Техаса, асвятліла сваімі пяшчотнымі праменнямі амерыканскі флаг над фортам Індж.
Разам з раніцай з усіх бакоў з‘явіліся коннікі, якія накіроўваліся да ваеннага пункта. Яны набліжаліся ўдваіх, утраіх, а іншы раз і па шэсць чалавек у групе. Людзі, якія сабраліся, — розных тыпаў і нацыянальнасцей, але большасць з іх — каланісты паўднёвых штатаў. Па прафесіі гэта, галоўным чынам, плантатары, хоць тут вы знойдзеце і жывёлаводаў, і паляўнічых, і гандляроў жывёлай, і ўсякіх іншых камерсантаў, аж да гандляроў нявольнікамі.
Тут-жа і юрысты, землямеры, спекулянты зямлёй і ўсякія іншыя дзялкі, гатовыя пусціцца на любую авантуру.
Іх касцюмы таксама разнастайныя, як і іх заняткі. Мы ўжо апісвалі іх вопратку. Гэта той самы натоўп, які збіраўся некалькі дзён таму назад у дварэ Каса-дэль-Карво, з той толькі розніцай, што цяпер ён больш шматлікі.
Праўда, трэба дадаць, што гэты сход адрозніваецца ад папярэдняга і яшчэ ў адных адносінах: на гэты раз прыехалі і жанчыны — жонкі, сёстры і дачкі. Некаторыя з іх конна — мяккія, з апушчанымі палямі капелюшы ахоўваюць іх вочы ад яркіх праменняў сонца; іншыя-ж размясціліся пад белымі навесамі фургонаў або за прыгожымі фіранкамі карэт.
На сёння прызначан суд. Усе з нецярплівасцю чакаюць, калі ён пачнецца.
Бадай, залішне гаварыць, што судзіць будуць Морыса Джэральда, вядомага ў сетлменце па імю Морыса-мустангера. Не варта таксама дадаваць, што яго абвінавачваюць ў забойстве Генры Пойндэкстэра.
Усе зацікаўлены тымі таямнічымі акалічнасцямі, якія звязаны з гэтай справай. У сетлменце апошні час толькі і гаварылі аб гэтым.
Усе прысутныя ў форце Індж прышлі да заключэння, што гэты судовы разгляд пралье святло на нікім яшчэ не разгаданую таямніцу.
* * *
Дзесяць гадзін. Сесія суда пачынаецца.
Ваенныя, скончыўшы ранішні парад, рашылі правесці свабодны час сярод цывільных. Драгуны, стралкі, пехацінцы, артылерысты з‘явіліся побач з плантатарамі, паляўнічымі, гандлярамі і авантурыстамі.
* * *
Суд ідзе.
Перад вашымі вачыма, напэўна, паўстае карціна судовага працэса ў строгай абстаноўцы звычайнага суда.
Але ў пагранічным мястэчку Техаса абстаноўка судовага разгляду некалькі іншая, чым тая, якая ўстаноўлена традыцыяй у іншых кутках свету.
Спецыяльнага будынка суда тут няма, хоць праўда, ёсць пакой, у якім звычайна адбываюцца ўсякія сходы; там-жа наладжваюцца і паседжанні суда.
Дзень абяцаў быць вельмі гарачым, і таму вырашана было адкрыць сесію суда не ў будынку, а ў цені старога дуба. Тут паставілі вялікі стол, дзесятак складных крэслаў, абцягнутых скурай. На стол паклалі паперу, гусіныя пер‘і, велізарны том судовага заканадаўства. Прынеслі чарнільніцу, графін з кан‘яком і некалькі чарак, пачку гаванскіх сігар і карабок запалак.
За сталом з‘явіўся суддзя. На ім не было ні гарнастаевай мантыі, як гэта прынята ў Англіі, ні нават пінжака: з прычыны гарачыні ён рашыў прыступіць да справы проста ў рубашцы. На галаве ў яго адзета набок панама, у роце сігара.
Астатнія крэслы занялі адвакаты, камандзір форта, капелан, доктар, афіцэры і некалькі чалавек без пэўных заняткаў.
Убаку размясціліся дванаццаць прысяжных. З іх некаторыя сядзяць на груба збітых лаўках, іншыя — проста на траве. Навокал суддзі і прысяжных стоўпіўся стракаты натоўп. Паводдаль, у фургонах і экіпажах, размясціліся дамы, прыбраныя ў прыгожыя сукенкі.
Першапачаткова думалі судзіць не толькі Морыса Джэральда, але і Мігуэля Дыяза з яго таварышамі і Феліма О‘Ніла. Аднак, у працэсе папярэдняга дазнання мексіканскаму мустангеру ўдалося апраўдаць сябе, таксама як і сваіх таварышоў.
Яны прызналіся, што пераапрануліся індзейцамі. Гэты факт быў ужо і раней даказаны, так што нічога іншага ім і не аставалася зрабіць, але яны выдалі ўсё гэта за жарт. А з прычыны таго, што было ўстаноўлена, што ўсе чэцвера былі дома ў ноч знікнення Генры Пойндэкстэра, а Дыяз да таго быў як смоўж п‘яны, то далей іх і не дапытвалі.
Што-ж датычыць Феліма, то яго не палічылі патрэбным пасадзіць на лаўку падсудных, бо лічылі, што яго прысутнасць будзе больш карыснай у якасці сведкі.
Такім чынам, на лаўцы падсудных быў толькі адзін Морыс-мустангер.