|
Свѣциць мѣсяцъ зъ неба,
Зерочки[1] мигаюць,
Крыша Божай церквы
Якъ золото ссяе.
Во — уже й поўначъ…..
Камянки патухли….
Спиць людъ працавиты
Гоманъ, гудъ ущукли.
Туольки ня ущукли,
Зыйшоўшись ле хаты,
Ласые да жартаў
Хлопцы и дзѣўчата.
Ихъ вясёлый гоманъ
Звуонки, галасисты,
Нач’раўчакъ ракоче
Падъ дубамъ галлистымъ.
К’гарнымъ дзѣўкамъ хлопцы
Любець пригарнуцца,
Кала чарнабровыхъ
Якъ саколы ўюцца.
Дзѣсь ў чистуом полѣ
Зихциць аганёчекъ….
Тамъ сабаки брешуць,
Тамъ дзвиниць дзваночекъ….
То пасуцца кони….
Кала аганёчка,
Начлежники — хлопцы
Спаць лягли радочкамъ.
Вѣцяръ на дзяреўяхъ
Галлячко качае,
Драмату начную
Зъ лисцяў праганяе.
Якъ малыя дзьци
Лисцяйка лапоча….
До̀ли шумиць траўка….
Дзѣсь цыркунъ стракоча….
Зерки жъ, неба вочи,
Зъ неба пазираюць,
Маць — сырую землю
Свѣтамъ заливаюць.
| 
Прапануем да спампаваньня!