Вой магильникъ…. туть заўсёды,
Якъ старые мнѣ казали,
Щей за панщину и раней
Ўсе небуощикаў хавали.
Сумно такъ тутъ…. подъ старыми
И бярозами й елями,
Не раўняючи якъ гряды
То магилки и зъ хрестами
Спьяць небуощики святые,
Спьяць падъ дзерномъ не проснуцца,
У хаты руодныя николи
Дзѣсь небоги не вярнуцца.
Не вярнецца мужъ да жуонки,
Штобь бъ абняць сваю зяўзюльку,
Не вярнецца бацька къ дзѣткамь,
Не загляне къ имъ у люльку.
Братъ да сясцёръ не вернецца,
Маци къ дзѣтачкамъ не придзе.
И каханакъ да каханки
Зъ падъ земли уже не выйдзе.
Нуоччу цёмнаю не будзе
Заглядаць ёй ў ясны вочи
И не будзе жартаваць зъ ёй
Да глыбокай цёмнай ночи.
Не прытулицца да серца
Енъ сваей дзяўчины милай
Не!… бо нельга аткапацца
На свѣтъ Божій зъ магилы.
|