|
Я кароль над каралямі,
Пан я над панамі!
Што мне значаць і цары ўсе, —
Пасудзеце самі.
Тругу-гугу! Тру-гугу-гу! —
Дзьму я ў рог вайсковы:
Гэта знак даю падданым
З трубы берастовай,
Лясь-лясь! Лясь-лясь! — зброяй лясну
Ўправа, ўлева громка:
Гэта страшу я падданых
Пугай доўгай, ёмкай.
І сабраў сваіх падданых
І павёў, павёў я
Цераз горы, цераз долы,
За гай, за дуброўе.
Тругу-гугу! Тругу-гугу! —
Зноў трублю сярдзіта;
Лясь-лясь! Лясь-лясь! — сьвішчу зброяй
Грозна, санавіта.
І усеўся я на троне —
На карчы яловым,
А падданыя падданяць, —
Ня буркнуць ні слова…
Толькі — скуб-скуб! Скуб-скуб траўку
Згодна ды пакорна
Ажно рэха ад скубаньня
Коціцца прасторна.
Толькі часам мм-у, мм-у! —
Замычыць цялятка;
Бэ-э, мэ-э! Бэ-э, мэ-э!
Забляе агнятка.
Рох-рох, цох-цох! Кві-кві, кві-кві! —
Пісьне парасётка,
Ды гі-гі-гі! — адыйржэцца
Недзе жарабётка.
А я важна, а я пышна
Сяджу на пасадзе,
На падданых пазіраю,
Як дзе на парадзе.
Сонца косы млоснай сьпекай
Сьцелюцца на полі,
А ў дуброве штось шапоча
Ліст з лістком паволі.
Куку-куку! Куку-куку! —
Кукуе зязюля;
Піць-піць! Піць-піць! — каня кліча,
Як-бы посьле гуляў.
Ву-ву! Ву-ву! — загудзеў жук
Каля вуха сьмела;
Ззынь-ззынь! Ззынь-звынь! — з мёдам з кветкі
Пчолка зазьвінела.
Сэрца мне затрапятала.
І я бяз прынукі —
Шась трубу сваю на плечы
Ды жалейку ў рукі!
Туль-туль-лілі! Туль-туль-лілі! —
Граю, не зважаю;
Туля-ляля! Туля-ляля! —
Птушкам падцінаю.
Гуля-ляля! Не кароль-жа
Я над каралямі? —
Я, мой статак, сонца, поле?..
Пасудзеце самі!
1922 г.
| 
Прапануем да спампаваньня!