|
Гэй, жальбы песьняры,
Годзе ўжо сумаваць
Калі-ж будзе вам час
Весялей засьпяваць?!
Гэй, выходзьце, сябры,
Вы у поле хутчэй,
Палюбуйцесь красой
Беларусі сваей!
Вы зірнеце наўкол:
Скрозь аздоба зіхціць;
Птушак песьні ўгары —
Аж паветра дрыжыць.
Вунь стаіць ля кустоў
Старасьвецкі курган;
А наўкола яго —
Рознакветны дыван.
Вунь працоўнік арэ
Скібы чорнай ральлі
І хапае грудзьмі
Пах ад сьвежай зямлі.
Вунь лясок за гарой.
Колькі дзіўных там чар!
Як прынадна заве
Зеляніны гушчар!
Там вазёрка блішчыць
У кустох лазьняка,
А там срэбрам бруіць
У нізіне рака…
Ужо золак зазьяў
І над нашай зямлёй;
У краю сонца ўзышло
З залатой яснатой!
Сваю долю наш люд
Адшукаў ў барацьбе.
Жыцьцё новае ўжо
Ён будуе сабе…
Дык-жа кіньце, сябры,
Сумаваць, гараваць!
Ці ня час ужо вам
Весялей засьпяваць?!
| 
Прапануем да спампаваньня!