Завіруха (1929)/Ад аўтара
| Ад аўтара Прадмова Аўтар: Міхась Чарот 1929 год |
Завіруха → |
| Іншыя публікацыі гэтага твора: Ад аўтара (Чарот). |
Прапануем да спампаваньня!
АД АЎТАРА
Дарэмна ў маім зборніку будуць шукаць якой-небудзь вызначанай мастацкай ці політычнай програмы.
Яе пакуль што няма.
Мой зборнік хутчэй дынаміка, чым статыка.
Ён — эволюцыя таго, што перажываў аўтар ня толькі як наглядчык рэволюцыйнай завірухі, але і непасрэдны ўдзельнік яе.
Час накладае свой адбітак. Тое, што было ўчора, таго няма сягоньня. Тое, што абурвала ўчора, тое сягоньня забыта і спалена. Сягоньня новае.
І гэта сягоньня — ня ёсьць яшчэ кропка, апошняе слова жыцьця і барацьбы.
Я іду ў заўтра, а заўтра — гэта Вялікая Будучыня.
Агонь рэволюцыі — гэта агонь вулькана, ён расплаўляе ўсё… І пакуль яшчэ рана гаварыць аб тых формах, у якія можна ўліць гэту вогнядышачую лавіну. Пакуль яшчэ рана гаварыць аб мастацкай . Можна толькі яе вызначыць — ставіць першыя вехі. Можна, дзеля таго што якар ёсьць. Маяк відаць.
|
Мы засыпаны сьнежнымі іскрамі, |
Калі ў першым сваім вершы я казаў:
|
У Край родны, край сумны крыжоў і балотаў… |
то сягоньня сьпяваю:
|
Край новы ўзрасьце на бураломе — |
Не назад — у мінулае, а наперад — у будучыну пазіраем мы.
Гэту маленькую прадмову я прымушан напісаць дзеля таго, каб паставіць ў вядомыя межы маіх чытачоў і крытыкаў.
М. Ч.