Дняпроўскія ўсплёскі (1927)/На кніжнай паліцы/«Маладняк», часопісь, № 10
| ← Помста | „Маладняк“, часопісь, № 10 Крытыка Аўтар: Юрка Лявонны 1927 год |
Юрка Гаўрук. „Вясковыя рыскі“ → |
Прапануем да спампаваньня!
„Маладняк“, часопісь, № 10, цана 60 кап., г. Менск, 1926 г.
Адчыняецца № 10 „Маладняка“ эскізам Ал. Дудара „Спатканьне“. Тэма тута ўзята аўтарам глыбокая, але не зусім арыгінальная.
У досыць рамантычнай вопратцы даецца спатканьне рэвалюцыянэра з прастытуткай у адну з цьмяных беларускіх начэй недзе на акраіне гораду. (Як відаць — у часы акупацыі).
Аўтар укладае ў зьмест размовы гэрояў пачатак невядомых праблем; вядома, прымушае гераіню апавядаць аб сваім жыцьці, як дайшла яна да „жизни такой“ і інш., у рэшце ж зыходзіцца з ёю, як і дзясяткі „грэшных“ людзёў да яго… Сюжэт і нават формальная пабудова эскіза напамінаюць аб значным уплыве М. Горкага („Одна ночь“).
Крыху шкодзіць поўнаму ўражаньню некаторая шурпатасьць вобразаў — „неба шалушыцца эмальлю“ і інш.
Наогул-жа „Спатканьне“ зроблена мастацкі, і чытаецца з нямалым захапленьнем.
Як і заўсёды, вызначаецца сваёй мастацкай вытрыманасьцю В. Каваль у легэндзе аб кветцы „брат-сястра„…
Рытмічныя амаль сказы ён перамяжае з урыўкамі народных песьняў, што робіць невялічкую легэнду яшчэ больш цікавай.
Трэба зазначыць, што ў гэтым № „Маладняка“ зьмешчана даволі шмат дзявоцкіх вершаў: Вішнеўскай, Пфляўмбаўм і Маркавай.
Музычнай пачуцьцёвасьцю асабліва поўны верш апошняй („Сінь васільковая“).
Аддзел „З чужаземнай літаратуры“ кульгае на ўсі чатыры… Напр. навошта было Дудару перакладаць Альфрэда Мюссэ, буржуазнага лірыка, рамантыка чыстай вады?…
У параўнаньні з папярэднімі № 10 „Маладняка“ мае больш каштоўны грамадзка-палітычны разьдзел.
Затое бібліяграфічныя рэцэнзіі тута зусім слабенькія… Трэба лічыць, што больш шчыры ўдзел у часопісу з боку акруговых філій „Маладняка“ значна павысіў ба яго грамадзкую якасьць. Бязумоўна, трэба лічыць хворым зьявішчам тое, што да апошняга часу ў „Маладняку“ друкуюцца, амаль выключна, менскія сябры…
Юрка Лявонны.