Для дзяцей (Талстой, 1928)/Расказы з зоолёгіі/Сава і заяц
| ← Сонца — цяплыня | Сава і заяц Апавяданьне Аўтар: Леў Талстой 1928 год Арыгінальная назва: Сова и заяц Пераклад: Макар Краўцоў |
Як ваўкі вучаць свае дзеці → |
Прапануем да спампаваньня!
РАСКАЗЫ З ЗООЛЁГІІ
САВА і ЗАЯЦ
Зьмяркала. Пачалі совы лятаць у лесе па даліне выглядаць здабычу.
Выскачыў на палянку вялікі русак, пачаў ахарошвацца. Старая сава паглядзела на русака і села на сук; а маладая сава кажа: „Што-ж ты зайца ня ловіш?“ Старая кажа: „Не па сіле, — вялікі русак: ты ў яго ўчэпішся, а ён цябе ўвалачэ ў гушчар.“ А маладая сава кажа: „а я аднэю лапаю ўчаплюся, а другою хутчэй за дзерава прытрымаюся.“
І пусьцілася маладая сава за зайцам, учапілася яму лапаю ў хрыбёт так, што ўсе пазуры ўлезьлі, а другую лапу нарыхтавала за дзерава ўчапіцца. Як павалок заяц саву, яна ўчапілася другою лапаю за дзерава і думала: „не ўцячэ.“ Заяц рвануўся і разадраў саву. Адна лапа засталася на дзераве, другая на хрыбце ў зайца. На другі год паляўнічы забіў гэтага зайца і зьдзівіўся, што ў яго на хрыбце былі заросшы совіныя пазуры.