|
А за бор, за бор, за даліну
ўклалі хмары сонейка ў дамавіну.
Ой…
ў дамавіну
на ноч цэлу.
Устане заўтра сонейка да з пасьцелі.
Паразгоніць цені ночы чорнай,
Азалоціць стрэшкі нам, як і ўчора.
Ой…
як і ўчора
размалюе,
На заспаным покуце забалюе.
З ім сямейка ратая прачнецца,
з-пад дзяружкі латанай усьміхнецца.
Ой…
усьміхнецца
ў спадзяваньні,
Што шыпшына — ліханька з днём завяне.
Слава табе, сонейка, і дабрыдзень,
Што ты ня сцуралася нашай прызбы.
Ой…
нашай прызбы
ды з кастрыцы…
Нам перад нядоляю не скарыцца.
Ня скорымся зараз і ніколі,
Ты-ж нам будзеш сьцягам ды шаўковым,
Ой…
нашым сьцягам
ў час заранак
Промень твой паходню нам заграе.
Хмельнай пенай-рошчынай ходзяць грудзі, —
досыць з старым жыцьцем нам марудзіць.
Ой…
старым жыцьцем
і сабачым.
Хоча вёска бедная шчасьце ўбачыць.
| 
Прапануем да спампаваньня!