Гісторыя беларускае літэратуры (1920)/III/Народніцкая пара/М. Косіч
| ← А. Пшчолка | М. Косіч Падручнік Аўтар: Максім Гарэцкі 1920 год |
А. Абуховіч → |
Прапануем да спампаваньня!
Марыя Косіч.
М. Косіч прыметна ў беларускай літэратуры, як першая прадстаўніца жанчын і пясьнярка з усходня-паўдзённых узьмежкаў Беларусі. Магчыма, што на родную ніву прыйшла яна з чужога маскоўскага поля пад ўплывам і прыкладам украінскіх пісьменьнікаў, у блізкім суседзтве з каторымі жыла. З яе беларускай літэратуры вядома этнографічная работа („Ліцьвіны-беларусы Чарнігаўшчыны“, 1902 г.), вершаваныя апавяданьні і пераклады. Родную старонку пісьменьніцца вельмі любіць і апісуець яе з любасьцю і шчырым пачуцьцём, беларускую мову ўмее таксама добра, але тэхнікай верша валадаець зусім слаба, дзеля чаго і літэратурная вартасьць яе твораў дужа абніжаецца. Апавяданьні Косіч маюць характар паўчаючых народ кніжачак, як і популярныя брошуркі А. Ельскага. Так, „На перасяленьне, расказ цёткі Домны з Палесься“ (Чарнігаў, 1903 г.), засьцерагае беларусаў ад лёгкадумнага перасяленьня ў Сыбір; аўтор у найлепшых словах расхвалівае сваё сяло, свой край, сваю прыроду, дзе ўсяго ёсьць для чалавека даволі, дзе і клімат, і жыцьцё, і ўсё добрае, і малюець расставаньне з родным кутком, калі быццам кожды кусточак плачаць. Пераклады баек Крылова (Чарнігаў, 1903 г.) часам пераходзяць у простую пераробку; пясьнярка любіць дадаваць ад сябе моральную навуку, зьвязаную з падзеямі ў яе меснасьці. З ідэйным рухам беларускага адраджэньня літаратура Косіч відных зьвязкаў ня маець.