Выбраныя вершы (Чарот, 1925)/Чырвоныя вясьнянкі/Зямлю цалуе неба сінь

Зямлю цалуе неба сінь
Верш
Аўтар: Міхась Чарот
1925 год

Іншыя публікацыі гэтага твора: Зямлю цалуе неба сінь.

Прапануем да спампаваньня!

ЗЯМЛЮ ЦАЛУЕ НЕБА СІНЬ

Зямлю цалуе неба сінь
Сваім чырвоным сонцатварам
І песьню ночы „ква-кум-бінь“
Пяюць мне сонныя выгары.

У высі зорак сенажаць
Вартуе месяц — дзед двурогі,
Ня хоча раніцу спаткаць
І лесам хмар ідзе бязногі.

Капліца белая, як здань,
Ў тумане плавае за вёскай,
І сонцам спужаная рань
Прысела зайцам за бярозку.

Дзяньніцы зірк на небе стух,
Вясковых хат дымяць галовы,
У лапцях з пугаю пастух
Трубою плача на каровы.

Пяе у полі хор калёс,
Як старац з ліраю разьбітай…
Загоны вузкія авёс
Убраў зялёным аксамітам.

Вясёлы птушак перазвон
Гудзе на воблачнай званіцы…
Бязмоўнай цішы гіне сон,
Як сонца выплыве крыніцай.

І сыпле промень вогнясталь
К вачом схілю сярпом далонь я —
І пазіраю моўчкі ў даль
У шыр блакітнага бяздоньня.

14 мая 1922.