Ветры буйныя (1927)/I/Над возерам

← Коціцца… коціцца

Над возерам Верш Аўтар: Паўлюк Трус 1927 год

А ў палёх, палёх →

Прапануем да спампаваньня!

НАД ВОЗЕРАМ

Возера дрэмле…
Вербы зялёныя
стан пахілілі
на сонную гладзь,
ў постаці ціхай,
пад ночы апонаю,
сны старажытнасьці сьняць.

Ўдовы-бярозы
сваімі каралямі
горда глядзяцца
ў люстэрка вады,
зьяюць крыштальнымі,
дзіўнымі хвалямі;
сьцелюць на воду
адбіткі-сьляды.

Месяц-юнак,
круглаліцы, бялявы,
поглядам ніжа
вазёрную глыб,
косы спусьціўшы
на ўдумныя зьявы,
ціха плыве
над разлогам сяліб.

Зоры гараць
па-над возерам вольным,
човен цалуе
спакойную сінь,
плаўна калышыцца
ўзмахам павольным,
будзіць нямую,
застыўшую плынь.

1923 г.