Ветразі (1929)/II/Плачуць асеньнія клёны

← ⁂ Не глядзі з дакорам

⁂ Плачуць асеньнія клёны Верш Аўтар: Тодар Кляшторны 1929 год

⁂ Задыміўся імжою сыр-бор →

Прапануем да спампаваньня!

∗
∗     ∗

Плачуць асеньнія клёны…
Месяц лісты палічыў…
Нехта знайшоў міліёны,
Нехта душу загубіў…

Нам вось нічога ня трэба,
Наша пры нас заўсягды…
Дальш ад цнатлівага неба, —
Дальш ад сьмяртэльнай бяды.

Сядзь, дарагая Галіна,
Годзе, аб чым сумаваць…
Шчасьце заўсёды — хвіліна,
Шчасьце няможна губляць.

Нам не патрэбна багацьце,
Клець і чужая павець…
Будзем над горам сьмяяцца, —
Праўдзе у вочы глядзець.

Чуеш, у восенскіх шатах
Клёны гавораць „кахай!“
Хай я сто тысяч — жанаты,
Ты не зважай, не зважай…

Прыдуць другія варункі,
Будзеш далёка — ня плач…
Я і ў лістох пацалункі
Буду табе пасылаць…

1928 г.