|
КРАІНЕ
За маім вакном прыгнулася каліна,
І чаромха белая дыміцца за вакном.
І такая зноў вясёлая краіна
Мне прысьнілася у песьнях зноў.
Сад гарыць у бэзавых каралях,
Звоніць сад у сонечным агні…
Я сягоньнячы адзену белае убраньне
Сустракаць палёсткавыя дні.
Добры дзень, краіна дарагая,
Добры дзень, вазёры і лясы,
Вам сягоньнячы па ўсіх курганах
Распусьціла сонца валасы!
Вам сягоньнячы цьвіце зара
(І яна ніколі не пагасьне).
Дык ярчэй-жа, мой лазовы край,
Расьцьвітай з другімі адначасна.
Хай заўсёды на палёх тваіх
Каласы цяжэй схіляюцца да долу;
І каб заўжды гэтыя для тых
Ня былі чужымі аніколі.
Каб і Нёман сіні, Вісла і Нява
Разьліліся ў сінюю паводку,
Для аднэй комуны хваляваць
Даль бязьмежную у вонках.
Ад таго я ў радасным убраньні,
Аб усім забыўшыся, пяю
Пра вясну, краіну і змаганьне,
Пра жыцьцё і маладосьць сваю.
Дзе сьмяяўся я і плакаў часта
(Весялосьць была такая ад сахі),
Каб цяпер шукаць такое шчасьце,
Дзе усе зыходзяцца шляхі.
Ад таго за вокнамі цьвітуць каліны,
І чаромха белая гарыць вясной,
Што такая зноў вясёлая краіна
І такая пурпуровасьць зноў.
| 
Прапануем да спампаваньня!