|
Чутны глуха пеўня сьпевы,
Нікне ночы змрок густы,
Ўзварухнулісь сонна дрэвы,
Сьнегу з іх ляцяць пласты.
Што ні хвіля — даль сьвятлее
І ў вакно маё імкне;
Сон салодкі хоць далее,
А пара ўставаці мне!..
Ў хаце нашай бляск лучыны
Зьяе полымем гарна,
А сястра мая — дзяўчына —
Ловіць лёт верацяна;
Падплятае бацька лапці,
Маці стала печ паліць;
Трэба мне хоць пачытаці —
Ці ня мог за ноч забыць,
Што учора да паўночы
За лучынаю вучыў, —
Пакуль сон салодкі вочы
Самаволь мае закрыў;
Паўтарыў я ўсё дазваньня,
Ўсё напамяць перабраў:
Пэўныя цяпер у знаньні —
Не дарэмна працаваў.
Вось і поўнае сьвітаньне
Асьвяціла ўсе канцы…
На стале стаіць сьмятана,
Ў стозе складзены блінцы…
Села ўся за стол сямейка,
Пара валіць ад яды;
Скора пойдзем памаленьку
Ўсе за працу — хто куды…
1910 г.
|
Прапануем да спампаваньня!