Перайсці да зместу

Байкі, гумар, сатыра/Байкі/Прысуд

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Асёл Прысуд
Байка
Аўтар: Іван Крылоў
1928 год
Арыгінальная назва: Щука
Пераклад: Баляслаў Друцкі-Падбярэскі
Дуб і гарбуз

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




Прысуд.

Зладзействамі сваімі не’к шчупак
Ўсёй рыбе насаліў у рэчцы так,
Што тая на яго падала ў суд данос.

Пакрыўджаных на сьледзтве дапрасіўшы,
Сабралі доказаў аж цэлы воз,
І шчупака злавіўшы —
На суд яго ў начоўцы прынясьлі.

Вось судзьдзі пры рацэ на пожні сабраліся
(Іх тут якраз усіх пасьлі), —
І справы шчупака разборам заняліся.
Судзьдзямі былі: два казлы,
Дзьве старыя кабылы дый старых два аслы,
А для парадку і над’зору,
Папала ў гэты раз ліса за пракурора.

Йшла, праўда, гутарка ў сабраўшымся народзе,
Што лісанька жыла са шчупаком у згодзе,
Што ён ня раз даваў ёй у кладоўку
То рыбкі сьвежанькай, то сунуў залатоўку.

Аднак сярод судзьдзёў,
Нікога ён ня меў прыяцялёў.
Апрыч таго і па закону ў гэты раз,
Неяк нельга яму было зладзействы дараваць,
Прыйшлось суду пісаць указ,
Што шчупака трэ’ сьмерцьцю пакараць,
А ласьне — павесіць на суку у лесе,

І для прыкладу даць абвестку ў прэсе.
„Высокі Суд!“ — ліса загаварыла. —
„Павесіць гэткага зладзея мала.
Каб казьнь яго прыкладам ўсім была,
Дык я-б прапанавала,
Найгоршай сьмерцьцю шчупака казьніць:
Ў рацэ бандыта утапіць,
І утапіць публічна, ўсенародна!“

Канешна — толькі „просіць“ пракурор,
Аднак-жа кожны прыгавор —
Павінен быць з яго жаданьнем згодны.
Дзеля таго і тут: — парадзіўшыся між сабой,
Суд мусіў згодзіцца з лісой.
Вось, замест вісець у лесе на суку —
Шчупак папаў ў раку.