Алёша (1927)/Справы літаратурныя/«Паскуднікам»
| ← Крытыка крытыкаў | „Паскуднікам“ Фэльетон Аўтар: Анатоль Вольны 1927 год |
„Хата, вата, макарон“ → |
Прапануем да спампаваньня!
„ПАСКУДНІКАМ“.
Член аршанскай філіі „Маладняка“ Прыбыткоўскі, нягледзячы на сваю моладасьць адразу заўважыў сваім сталёвым вокам розныя непарадкі ў пабудове сьвету, заўважыўшы, пачакаў крыху, пакуль хто небудзь ня скажа Прыбыткоўскаму:
— „Восстань пророк и виждь, и внемли!“
— Але, недачакаўшыся, Прыбыткоўскі сам рашыў паліць сэрца людзей сваім „глаголам“…
Бязумоўна, гэткае рашэньне ёсьць прыватная справа Прыбыткоўскага, і мы-б нічога супроць яго ня мелі, каб яго „глагол“ пад назваю „Паскуднікам“ не зьявіўся ў часопісу „Аршанскі Маладняк“ № 3 — (5).
„Глагол“ Прыбыткоўскага пачынаецца гэткім мастацкім уступам:
|
Эй, вы! |
Дзядзька Прыбыткоўскі, ня трэба сьвет біць па мордзе…
Палячыцца трэба!..
Можа яно яшчэ і так пройдзе…
Далей дзядзька Прыбыткоўскі піша:
|
„Трэба ўмець |
І кіньце, дзядзька Прыбыткоўскі, чаго там!..
Давядзеце ім, другім балванам, што вы дык ня толькі на словах, а і на справе гаспадар свайго слова.
Няхай ім, другім балванам, будзе сорамна!..
І яшчэ Прыбыткоўскі піша:
|
Паміж слоў! |
Саромлівасьць — рэч добрая, дзядзька Прыбыткоўскі, але ўсё-ж як-жа гэта вы да гэтага часу не паведамілі нас, што вы „ўзьняліся вышэй ад усіх духам“, бо раней розныя Купалы ды Коласы ўводзілі нас у блытаніну.
Я ня супроць маладых гэніяў, я я нават разумею, што ўсе гэніі крыху хворыя людзі, але-ж гэта зусім не падстава ўсім хворым людзям лічыць сябе гэніямі…
Я сьмяяўся…
Перачытваў вершы Прыбыткоўскага і смяяўся.
І раптам я падумаў, адзін Прыбыткоўскі гэта яшчэ сьмешна, а калі гэткіх Прыбыткоўскіх некалькі ды разам, ды калі кожны „вышэй ад усіх“, ды калі яны ўсе пачнуць „біць сьвет па мордзе“.
І мяне ахапіў жах…
Самы сапраўдны жах…
Божа мой, і гэта нашыя паэты і крытыкі…
Пашкадуйце хоць беларускі народ!..