Перайсці да зместу

Śpieŭnik (1937)/Lawonicha

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Zorka Wenera Lawonicha
Беларуская народная песьня

1937 год
Żyŭ na świecie Lawon
Іншыя публікацыі гэтага твора: Лявоніха (фальклор).

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




LAWONICHA

A Lawonichu Lawon palubiŭ,
Lawonisie čarawički kupiŭ.
Lowinicha duša łaskawaja,
Čarawičkami palaskiwała.


A Lawonicha nia żonka była,
Nia mytuju mnie kašulku dała.
Nia mytuju, ni kačanuju,
Dy ŭ susieda pazyčanuju.


A Lawonicha, ty żonka maja,
Ni sałonaja kapusta twaja
Licha mačycha na pasynka była,
Ni sałonuju kapustu dała.
A pasynka dyk i licha nie biare,
Ni sałonuju kapustu żare.


Ja ŭ matulki adna dočka była
Jak wišańka u sadočku ćwiła
Ćwiła, ćwiła dy paćwitywała,
Za małojcami dy pabrykiwała
Dastałasia złomu duchu mużyku,
Ssušyŭ mianie, jak lipańku u duchu
Sušyć, sušyć dy paprawicca,
A mnie niekamu pažalicca.


Oj, zhubiła mianie mamačka maja,
Što za ciabie mianie zamuż addała.
Oj, čamu-ż ciabie piarun nie zabiŭ,
Jak ty mianie maładzieńkuju lubiŭ.


Ty Lawonicha, Lawonicha maja,
Ty charošaja, pryhožaja maja,
Čamu ciabie dy chalera nie ŭziała,
Jak ty mianie dy za ručańku wiała
Čamu ciabie dy piarun nie zabiŭ,
Jak ja ciabie maładzieńkuju lubiŭ.


Adzie-ż tyja kawalonki żywuć,
Što nowyja taparonki kujuć.
Kujuć, kujuć dy padwarywajuć,
Našych dziewak dy padmanywajuć.


A na wulicy miacielica miacieć,
Za miacielicaj moj mileńki idzieć.
A idzieć jon pamalusienku,
Dy stupajeć pacichusieńku.


Najechała powien dwor kazakoŭ,
Dy zabrali majho muża u pałon.
Oj, nia škoda, što jaho dyj zabrali,
Tolki škoda, što nia mocna zwiazali.
Jon pahaniec uciačeć, dy ŭciačeć,
Mnie hałoŭku maju biednu nataŭčeć.
Treba budzie ścierahčysia ŭciakać
Z wierabjami pad strachoju načawać.


Ja učora ni takoŭ, ni siakoŭ,
Nia bačyła ni papoŭ, ni uziakoŭ.
A siahodnia raskazačyłasia,
Z kim chacieła, z tym pabačyłasia.