Z rodnaha zahonu (1931)/IV/U krasawiku

З пляцоўкі Вікікрыніцы
U marcy U krasawiku
Верш
Аўтар: Андрэй Зязюля
1931 год
Wiasna pryšła
Іншыя публікацыі гэтага твора: У красавіку (Зязюля).

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




U KRASAWIKU.

Ŭžo sonca linuła
Ciapłom žyciadajnym
Pryroda ŭskrasnuła
Sa snu ducham tajnym.
Zialonym kabiercam
Ziamielka pakryta,
My-ž z radasnym sercam
Ŭzirajem na žyta.
Na soncy ščaśliwa
Jano zaruniela,
Wiasioleńka, žywa
Naŭkruh zabliščeła.
Raście ŭsio, biarecca
Ŭ kalency trawinka;
Warona ubjecca,
— Schawajecca śpinka.
A žaŭranak chwalić
Stwaryciela Boha;
Nadzieju trywalić
Ŭ moc Jurja Światoha.
Što ŭ miesiacy hetym
Ziamlu admykaje
I z miłym prywietam
Trawu wypuskaje.
Ŭžo pukacca stali
Usialakija drewy,
Listki pakazali
I ćwiet biełaplewy.
Fijolik pach ronić,
Ćwiet kryje ŭ listočak,
Kamar nad im zwonić,
Dryžyć matyločak.
Ludcy jak muraški
Pracujuć na poli,
Stajać kałamaški
Z aŭsom na prywolli.
Dziadulka siwieńki
Ledź nohi ciahaje,
A zbožža z siawieńki
Adnak rassiawaje.
Unuk pierad dziedam
Idzie z baranoju
Za konikam hniedym
Ŭ rukach z lajčynoju.
A baćka araty
Zahony składaje,
Sachoju ziarniaty
Ziamloj nakrywaje.
Kruhom zielaniejuć
Trawoj sienažaci
I jarka žaŭciejuć
U joj kraski — łataci.
Žywioła pasiecca
Widać na ubočku,
Pastyr wałačecca
Pry joj nie ŭdaločku.
Ziaziula kukuje,
Prysieŭšy na dubie,
Kazaŭ-by sumuje:
A dzie-ž ty, Jakubie?
U lesie ŭžo muški
Jak ćma zakniželi,
I cichańka ptuški
Na hniozdach prysieli.
I łastaŭki ŭ strechi
Pad chaty latajuć,
Ščabiečuć i ŭciechi
Ludcom prybaŭlajuć.