Z rodnaha zahonu (1931)/IV/Asieńni adwiačorak

Asieńni adwiačorak
Верш
Аўтар: Андрэй Зязюля
1931 год

Іншыя публікацыі гэтага твора: Асеньні адвячорак.

Прапануем да спампаваньня!

ASIEŃNI ADWIAČORAK.

Žniwień skončyŭsia. Raboty
Mała ŭžo na poli…
Nudny čas daždžoŭ i słoty
Bližycca ŭsio bolej.

U poŭni leta. U harodzie
Wysadki jadrejuć,
A ŭ sadočku na wyhodzie
Jabłyki žaŭciejuć.

U harodčyku pad chataj
Mienicca jurhinia
Kwietkaj ciomna-wišniawataj
Na prywiet dziaŭčynie.

U poli hrečycha čarnieje
Kitami — čubami,
Zredka dzie-nia-dzie, bialeje
Ptuškaj hałubami.

U snapoch awios płačliwa
Wyhladaje z łaŭkaŭ,
Jak prynadnaja pažywa
Wierabjoŭ dy kaŭkaŭ.

Aziaredy mihaciacca
Ubłutany ŭ siamienni
I lany wun załaciacca
Słanyja pa žmieni

Tonie ŭsio u zichcieńni sonca,
U pawietra chwali,
Pawučyna — wałakonca
Hdzieś liśnicca ŭ dali.

Čaru poŭny adwiačorak:
Soniejka ihraje
I zachodziačy za ŭzhorak,
Sumna spaziraje.

Urešcie staŭšy na zachodzie,
Usio pačyrwanieła,
Byccam chustačka pa modzie,
I za les prysieła.

Tut zaroj, kazaŭ-by ŭstužkaj,
Nieba kraj ściahnuŭsia,
I z uschodu nad haruškaj
Miesiac azirnuŭsia.

Zawarušylisia ludzi,
Pole pakidajuć
I damoŭ pa ciažkim trudzie
Borzda paśpiašajuć.

Tam chtoś paciery haworyć,
Tam znoŭ razmyšlaje…
A tym časam ŭsich son moryć
Wočy zažmuraje.