Waledykcya Łukiszkańskiej Ukrainy

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Waledykcya Łukiszkańskiej Ukrainy
Верш

17 чэрвеня 1729 году
Крыніца: Помнікі беларускага пісьменства 18-га стагоддзя. Менск, 2021 — бач. 87-89
Дзяржаўны гістарычны архіў Летувы, фонд 1135, рукапіс №147, с. 20-21.

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




Waledykcya Łukiszkańskiej Ukrainy

Nute ż Bratia Kozaki
w kobzy zatinayte
Milostiwoho Hostia
Kniazia weliczayte

On senator weliki
Kniaź meży Kniaziami
Sławy połon, Pan z Panow
iedyn z Korolami

Kazimiera swiatoho
molitwy prochaty
Kniaź do Kniazia pryiechau
w Hosty odweżaty

Nasz Kazimier z Lilioy
a Szembek z rożami
Obay w mihach kwitonki
w oczach pered nami

Jak snopok Jahielonśki
hołowu schylaiet
Kazusienko z Oltara
Kniazionka witaiet

Budź zdarou, Krysienku
mene odweżaisz
Koli Tebe treba budet
Ty mene doznaisz

Oy Ty Kniaź, ja druhy,
obay Chrysta nosim
My obadwa ich Braty
czoho ż ne wyprosim

Ty do moho Oltara
Ja zhory do Tebe
Rozniau ruki, hleżuse
Welmi ż lublu Tebe

Ty moiu mohylońku
serebrem horodysz
Rożami wysażaiesz
na diw ludy wodysz

Oy wsy ż budut dywitsia
iak ja twoie roże
W moy horodok presażu
pomoży sz nam Boże

Nute ż nute Kozaki
łaskawoho maiem
Po swiatych my hreszniki
Kniazia powitaiem

On sedyt choroszonki
rożami kidaiet
A kozelczyk odyn z druhim
pered nym behaiet

Na Kniaziniu Rożu hlediat
oczeńkami łup, łup,
Rożeńkami podkidaiut,
nożeńkami tup, tup.

Kozielczyki lubczyki
zostantese z nami
Nasz Kazimier karmity
budet liliami

My dla Was w sercach
naszych
pobuduiem chaty
Helzborg, Reizel, Worumdyr,
Brunzberk budem zwaty

A samoho Kniaziańku
net czoho czynity
Budem z żalu y z serca
Hospoda molyty

Kolib z Wilna ieduczy
zbłudyu aż do Rymu
Jak Aneas Sylvius
na Papiesku Prymu

Trycat y tretim budesz
po nym w Watykanie
Jak proroki warażut
twoiey Roży Panie

Nasz Kazimier powedet
na konyczku tobe
Na szczo nas pakidaiesz,
otoż Kniaziu tobe

On dorohu lilioy,
ty stelesz rożami
My roży całuiuszy
za toboy z kobzami

Płaczom, kryczym:
Kniaziu nasz!
Za szto sz nas kidaiesz
Budz zdarow mnoholisten
na dorohu maiesz.

Гэты твор быў апублікаваны да 1 студзеня 1929 года і знаходзіцца ў грамадскім набытку ўва ўсім свеце, бо аўтар памёр, прынамсі 100 гадоў таму.