Piosnki wieśniacze (1837—1846)/6/Piosnki znad Niemna/I

I. Wielkonocna, czyli Wołoczonna Народная песьня 1846 год

II. Oj, wyjdu ja na ułeczku →

Прапануем да спампаваньня!

Wielkonocna, czyli Wołoczonna.

I. (Xiąz̓eczki 4 piosnka I.)

Dzień dobry dzień Panie Haspadaru!
Chrystōs waskrēs Syn Boz̓y.
Da cierāz pola da szyrōkoje,
Chrystōs i t. d. po kaz̓dym powtarza się wierszu.
Da cierāz mieży załaciēńkije
Iszlī cieklī wałaczōńniczki,
Da pytali sie słāúnoho pana,
Slāúnoho pana, pana haspadara.
Da czymże jon ūsławiú sie?
I dabrōm swaīm i dwarōm swaīm.
Pamietajuć dwarē úsio pawim pierōm,
Üsio pawim pierōm, załatym^[1] kryłom.
Staúlaje stały úsio cisōwyje,
Zaściłaje stały úsio kitājkoju,
Üsio kitājkoju, úsio zielōnoju;
Staúlaje kubki úsio sreblānyje,
Naliwaje kubki zielonym winōm,
Zielónym winōm, czornym piwom,
Czornym piwom, da sałodkim miodom.
Zielōnoje winō panu haspadaru,
Czōrnoje piwo dla z̓any jehō,
Saładōk miadōk dla jehō dzietok.
Daj tabiē Boz̓e, panie haspadaru
Da piwa waryci, da syna z̓anici,
Harełeczku hnaci, doczki dawaci.
Daj tabie Boz̓e, panie haspadáru,
I ú kamory i ú abory;
Hdzie harā, tam z̓yta kapā,
Hdzie łoh, tam siena stoh.
Panie haspadaru nie kaz̓y tam ici,
Nie kaz̓y tam ici, kaz̓y nadaryci.
Da naszy dary niewielīkije,
Wałaczonniczki, nie dakuczniczki;
Da ú hod chodziać, da Boha prosiać.
Paczynālniczku pa dziesiātniczku,
Stārszamu pieúcū da kapū jejcū,
Da kaszałanosu da pirōh k nosu.
Chrystōs woskrēs Syn Boz̓y,
Prosze panie haspadaru!

---

1. Liter: j̄, ȳ braknie w Drukarni; w miejscu więc ich w dalszym ciągu uz̓yte będą tez̓ same litery, z tem tylko, z̓e, dla odróżnienia, w antykwie będzie kursywa, w kursywie zaś antykwa.