Piosnki wieśniacze (1837—1846)/6/Piosnki znad Dźwiny/Rozmaite/XCI

← XC. A da dymno ú poli, dymno

XCI. A na mory, na mory na ciomnieńkom aziory Народная песьня 1846 год

XCII. Tuman, tuman, tuman, tuman pa dalinie →

Прапануем да спампаваньня!

XCI. (Xiąz̓. 2 piosn. CXVI.)

A na mory, na mory, na ciōmnieńkom aziory,
Dubroúka, ty dubroúka, ty zialōnaja majā!
Pisar husiēj haniaić, u iskrypaczku jhraić.
Dubroúka i t. d. (powtarza się po kaz̓dym wierszu.)
Da skaz̓ycie panience, szto ú czyrwonej sukience,
Niechāj zamuz̓ nia idziē, niechāj mianiē padaz̓dz̓ē.
Ja jest pisar maładyj, ktamu jeszcze bahatyj:
Dziewieć koni ú abory, jeszcze stolka u poli,
A dziesiaty wieczaty^[1] szto pajechać u swaty.
Matko kapāj karenia, s-pad biēłaha kamienia,
A wymyjz̓e na racē, a úpar jahō u małacē,
A wymyjcie na ładū, a usmaz̓cie u miadū. —
Jeszczē koreń nie kipiēú, uz̓o pisar prylaciēú.
Szto, szto ciabiē pryniasłō? Czy czaúnoczyk, czy wiasłō?
Pryniōs mianiē siwyj koń da dziaúczynki maładōj.

---

1. Wieczaty, lub wieczały, trudno w rękopisie wyczytać i nie wiem, co znaczy. Moz̓e to wilczaty, podobny sierścią do wilka?