Pierszy pramień (1929)/52

← 51. Piać naszych służak

52. Jak waŭki świńniu ŭchapili Беларуская народная казка 1929 год

53. Sabaka j kot →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Як ваўкі сьвіньню ўхапілі.

Прапануем да спампаваньня!

52. Jak waŭki świńniu ŭchapili.

My żyli pry lesie. U lesie było szmat waŭkoŭ. Bywała, jak pacznuć uwieczary

wyć, dyk aż straszna słuchać. Raz niejak uzimku hladzieŭ ja ŭ wakno. Pa panadworku chadziła świńnia.

I baczyŭ ja, szto praz waroty ŭbiehli dwa sabaki, uziali świńniu za wuszy i ciachnuć jaje z dwara za waroty. Świńnia kryczyć i nia chocza iści, a sabaki wałakuć jaje za wuszy, dy jaszcze zzadu chwastami bjuć, kab iszła.

Ja kryczu:

„Mama! czużyja sabaki naszaju świńniu wiaduć.“

Mama prybiehła, hlanuła ŭ wakno i każa:

„Heta-ż nie sabaki, a waŭki! Prapała naszaja świńnia!“

Mama wyskaczyła z chaty i paczała ckawać waŭkoŭ naszymi sabakami. A sabaki spałochalisia waŭkoŭ, schawalisia pad świran, dyj maŭczać.

I nikoha na toj czas nia było doma, tolki mama dy ja.

Nia było kamu świńniu adbaranić, dyk waŭki i pawiali jaje ŭ les.