Pierszaje czytannie dla dzietak biełarusoŭ (1906)/II/8
← 7. Prypieŭki | 8. Prykazki Прыказкі Аўтар: Цётка 1906 год |
9. Zahadki → |
Іншыя публікацыі гэтага твора: Прыказкі (Цётка). |
8. Prykazki.
Budzieć para, budzieć i trawa. Boh bolš maje, jak razdaŭ. Pilnuj haspadarki, buduć ŭ haršku skwarki. Wolnamu wola, światomu raj. Usiaki cyhan swajho kania chwalić. Hdzie kwietki, tam i miod. Kali nia wieruć, nie bažysia, kali bjuć — nie prasisia. Nie čapaj nikoho, nia bojsia ničoha. Druhich słuchaj i swoj rozum miej. Illa blizka, hnisia, baba, nizka, ustawaj ranieńka, dy žni da paznieńka.
Nia ŭsio to słońca, što ŭ wakonca. U wała jazyk doŭhi, dy hawaryć nia može. Nia tykaj nosa da čužoha prosa. Kali ŭlez u duhu, nie kažy „nie mahu“. Pa šlachocki, pa pałowi klocki, a ŭ mužyckim ščoci — pa try klocki ŭ roci. Skazaŭ, jak zwiazaŭ. Kali mužyk z žonkaj swarycca, tady ŭ haršku trasca warycca. Skupy dwa razy tracić. U wosień i wierabiej bahaty. Chto dbaje, toj maje. Chto pole trojić, toj chleb krojić. Chto try razy hare, toj snapoŭ bolš biare. Jak ty da ludziej, tak ludzi da ciabie. Lubiš jeździć, lubi j sanački wazić.
Ranniaja ptuška zubki ciarebić, a poznaja wočki treć. Zahlanie sonce i ŭ naše wakonce. Swaje budzim, kali nie pabjomsia (haworycca, kali chto druhomu na nahu zninacka nastupić, abo šturchanieć). Ci cot, ci liška? Ci Lawon, ci Hryška? (pytajucca dzieŭku).