Pierszaje czytannie dla dzietak biełarusoŭ (1906)/I/3
| ← 2. Naša haspadarka | 3. Swarba Беларуская народная казка Аўтар: Цётка 1906 год |
4. Wiasna → |
| Іншыя публікацыі гэтага твора: Сварба (Цётка). |
Прапануем да спампаваньня!
3. Swárba.
Paswarýlisia wiasná z zimóju, nu j dawáj adná adnój na złość rabić. „Ja, káže, wiasnà na zimú: nia búdu s tabóju šmat hawarýć! Za kaŭniér i tak špurhanú, što až za lasámi ty ŭ mianié apyníšsia!“ — „Maŭčý, maŭčý — burčála biéłaja zimá: chíba ja ciabié ŭ baráni roh zahaniú, jak ścísnu, to až tabié wýlazuć wóčy“. Nu j pačalí adná adnój na pierakór rabić. Zimá hónić śnieh, a wiasná — doždž, wot i wýjdzie plúta. Zimá paŭzié z marózam, wiasná lézie z adlíhaju, i znoŭ niamá parádku. Ciarpiéli lúdzi, ciarpiéli, a póśle dawaj schod rabić, dawáj rádzić, pa čyjéj tut staranié jim stáć. Adný kazáli: „My jaščé nia wýmałacili zbóža, nie nawazíli droŭ, nie atpačýli póśle létniaje rabóty, chaj pabúdzie zimá“. Druhíje znoŭ kryčáli: „Won zimú! janá nas pamarózić: my j tak lápci pataptáli, kažuchi abadráli. Dósi nam jajé; chóčem wiasný!“ J nia wiédama, jak to janó prajšłób na tym schódzi, kab nie ŭwajšóŭ staréńki žabrák i nie pačáŭ žálicca na zimú.
Práŭda, wúšy bylí admaróžany, rúki pakrépšy, śwítka — rwána, sam jon dryžáŭ ad chóładu. Uwieś schod zakryčáŭ ŭ adzín hółas: „Nia chóčem zimý! chaj wiasná idzié da nas!“ Biédnaja zimá zapłákała hórka na ludziéj; ślózki jajé ciaklí s strech, bíli pa abałónkach[1], razliwálisia pa ziamlí, zbiaháli u lúžy, z lúžaŭ u réčki, z réčak u móry, z móraŭ u akiány.
A wiasná śmiajáłasia, strójiłasia u kwiétki, harcawáła pa pólach, piéściłasia pa sadóch, ščebiatáła z ptúškami, caławáłasia z dziétkami, až pakúl nie paswáryłasia z létam.
Chto ciapiér abdaléje? skažýcie dziétki sámi.
- ↑ pa šybach.