Niezabudka (1918)/V/Rodnaj staroncy
| ← Zahadka | Rodnaj staroncy Верш Аўтар: Янка Лучына 1918 год |
Prykazki → |
| Іншыя публікацыі гэтага твора: Роднай старонцы (Лучына). |
Прапануем да спампаваньня!
Rodnaj staroncy. Ty nam raskinułaś lesam, bałotami, wydmaj pieščanaju, nieuradžajnaju Maci-Ziamlica.
I umałotami chleba nad mierku nie daš zwyčajnuju, a syn twoj biełaj adziet siermiahaj, z łyka placionyje lapci abuŭšy, jedzie drabinaju ci kałymahaju, kaniom, što ciahnie jakby zasnuǔšy.
Ūsio ǔ tabie biedna. Časta zapłače mužyk araty dziela złoj doli ciažka pracujučy. Jon-že adnače s taboj
rasstacca nia ždže nikoli. I niepryhladnuju chatku s pažytkami i pole skupoje, wyhan biez pašy, my, apranuŭšysia starymi świtkami, lubim i cenim — bo jany
našy.