Niezabudka (1918)/III/Wosień

← Dažynki

Wosień Верш Аўтар: Стары Улас 1918 год

Pierad zimoj →

Іншыя публікацыі гэтага твора: У дажджлівы час.

Прапануем да спампаваньня!

Wosień.

Doůha ǔ chaci našyje braćcia ruki złažyůšy siadzieli, bo, jak na zhubu, doždž liǔ, jak z łubu, liǔ praz čatyry niadzieli. Sonce zirnuło ǔsiu pawiarnuło pracu k wialikaj achwocie: łuh u prakosy kidajuć kosy, grabli i wiły ŭ rabocie. Žniejki na žniwie režuć skwapliwie, wijuć pierawiosły nie słabki, wiažuć snapami, walać radami, stawiać u metli i babki. Jšli daždžy, słoty, bury, hrymoty, — my sa ślezami ůzdychali, woś i ničoha, źbiehła trywoha, — nowaho chleba pryždali.

Wosiennyje miesiacy: Wierasien. Kastryčnik. Listapad.