|
Serca Jezusa, miłaść harača,
Da Ciabie molby našy niasiom;
Choć my i wielmi hrešny, adnača
Čeść najhłybiejšu Tabie dajom.
Nie wypuskaj-ža Ty z łaski nas,
Dy budź ratunkam u kožny čas,
Serca Jezusa, najbolšy skarb naš,
Miej miłaserdzie da hrešnych nas.
Serca Jezusa, Ty, što za našy
Hrachi ciažkija z nieba zyjšło,
Za čaławiectwa na muki strašny —
I siabie dzidaj prabić dało.
Da Ciabie šlemo prośby swaje,
Adwiarni ad nas kary twaje.
Serca Jezusa, najbolšy skarb naš,
Miej miłaserdzie da hrešnych nas!
Serca Jezusa, sumnym da skonu
Za winy świetu z rodu było,
Praz Ciabie z nieba, z Božaha tronu,
Ludziam biaz miery ščaście spłyło:
Chto tolki ščyra čaho žadaŭ,
Usio praz Boža Serca dastaŭ;
Serca Jezusa, najbolšy skarb naš,
Miej miłaserdzie da hrešnych nas!
Serca Jezusa, Pana na niebie,
Panuj nad nami ŭ kožnu paru,
Niachaj pry pracy, ŭ kožnaj patrebie
Da Ciabie ŭznosim sercy ŭharu.
Dzie ščaście wiečna, dzie świetły raj,
Ach, Boža, tudy dastacca daj!
Serca Jezusa, najbolšy skarb naš,
Miej miłaserdzie da hrešnych nas!
Serca Jezusa, daj-ža nam cnoty:
Wieru, nadzieju, miłaść k Tabie;
Chaj Bohu słužym wierna, z achwoty,
I tak zdabudziem nieba sabie.
Abrydź nam mocna usiaki hrech,
Bo tolki boskich chočam paciech.
Serca Jezusa, najbolšy skarb naš,
Miej miłaserdzie da hrešnych nas!
Serca Jezusa, budź Tabie chwała
Ad ŭsiaho ŭ świecie rodu ludziej,
Kab jana wieki nie pierastała,
Dy ŭściaž šyryłaś pa ziamli ŭsiej.
Budź Bohu chwała ŭ Trojcy światoj,
A na ziamli tut — nam supakoj,
Serca Jezusa, najbolšy skarb naš,
Miej miłaserdzie da hrešnych nas!
|
Прапануем да спампаваньня!