Abrazki (1913)/Za tkaninoj

Za tkaninoj
Абразок
Аўтар: Змітрок Бядуля
1913 год

Іншыя публікацыі гэтага твора: За тканінай.

Прапануем да спампаваньня!

Za tkaninoj.

Ślazyma maču ja šaŭkawyje tkaniny panskije; kożny nowy uzor nowym ŭzdocham spatykaju. S kożnym nowym dniom nowaj chwarobaj chwareju… Zatoje tkanina na krosnach daŭżeić, truba na wałku taŭścieić… Balučy kryż moj chilicca — za toje uzory maje piakniejuć.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Nie padychodź blizka da wakonca, maci maja biednaja bo pan ubače dy złymi sabakami zackujeć!.. Nie paziraj u pakoj praz wialikuju šybinu, bo spudzišsia — nie paznaješ dačku swaju rodnuju…

Oj, zahubiła ja lety maładyje swaje, pastareła biez pary.

Apščypali mianie, jak toj haroch pry darozi.

Doŭhije wałasy maje ad pakuty wyliniali.

Jasnyje wočy maje ad biassonnicy aślepli.

Zyčny hołas moj achryp, płačučy u poŭnačy.

Ŭsio nudżusia ja pa wiosce rodnaj, pytajusia u strečnaho, papiarečnaho:

Jak baćki maje majucca? Jak siostry i braciki hadajucca?

Nie znała ja, nia wiedała, što ziamielka syraja usich ich zabrała, tolki adniusieńkaja maci astałasia, niby adzinoki apsmaleny korč na żudasnaj pasiece… Astałasia harawać, biedawać pa dačušce swajej!..

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

— Pačekaj na mianie, matačka, za sadam wialikim — ja wyniasu tabie połudzień swoj, bo ŭsio roŭna jeści nie mahu. A kali ty hedak sama — jeści nia możeš, to skidaj u torbu dy ślapomu żebraku zaniasi — chaj jeść na zdaroŭje, chaj Bohu pamolicca za mianie!..

— Hedak sama, matačka, addam tabie z haławy chustku maju — šynkaru pradasi, kupiš waskowuju świečku dy ŭ cerkwu zaniasieš: samomu papu u ruki addasi — wykup za dušu maju hrešnuju. Załaty kryż za mianie pacałuješ, bo ja skora pamru: ŭsio niaboščyki śniacca mnie, ŭsio kryży u wačach krużacca… Ale chaj śmierć bardziej prydzie i mnie lahčej budzie…

Hedak sama, matačka, prašu ciabie — zahadaj dzieŭčatam maładym, rawieśnicam maim, chaj na načlezie aba mnie markotnyje pieśni składajuć, chaj dziaciuki ich s płačem piajuć…

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Idzi, idzi, matačka maja, bo ziaziula zakukawała, i mnie treba ličyć, nia kolki hadoŭ, a kolki dzion mnie żyć jašče astałosia…