Тут сумоту
радком ня выльлеш…
Што за сьцежкі
яго завялі?!
Калі песьні
абрэзаны крыльлі —
Ёй ня ўзьняцца
З сівой зямлі.
І ляжыць
агідным вузорам
Над абвесткамі
чорны шоўк:
Маякоўскі
грымеў учора,
Маякоўскі
сягоньня змоўк…
Што за глупства?
чытаць марудна…
Сам казаў-жа:
— Тугу разьвей! „В этой жизни
умереть не трудно,
Сделать жизнь —
значительно трудней“.
Гэта так, мусіць,
злыя жарты…
Толькі ў вочы
паўзе туман…
… Не пагасьне ніколі
жар там,
Дзе ўстае
Маякоўскіх шмат,
Дзе сягоньня —
разгон і росквіт
І эпохі
новай зара!
.........
Новых песьняў
буяны лёскат
Прывітае творчую рань.
|