Зегарак бьець, лецяць минюты,
Дзевяцьсот пяты кончу год.
Хадзу па хаци як атруты,
У жилах чую зимны лёд
З кутоў гледзяць мерцоў шкилеты,
На костки плющиць цёпла кроў
Ах страшны, страшны быў год гэты
Ище страшнейши будзе зноў,
Праз вокна бачу поўна поле:
Старых малых. АХ чую крык!
Салдат людзей там рэже, коле.
Казак дзяцей падняў на пики,
Ляциць, як вихар матка ў болю
Хватае труп малога сына,
А тут і ёй як-раз па долю
Трапляе гострая праца.
Бабулю сиву топчуць кони.
Хлапец ляжиць, без ног и рук.
Ах льецца кроў праз цэлы гони! Ах Бог вялики, скольки мук!
А там мястэчка запалили,
Рабуюць крамы, бьюць жидоў
И там зноў трупаў навалили,
И там невинну точаць, кроў.
Несецца гром з сталиц па краю.
Вероўки шубениц скрыпяць.
Самодзержаўныхъ гицляў зграю
Народ свабодны хоче змяць
Сатрап щимиць кулак зладзейски
Засыпаў грошми подлых слух.
Яще паслушны полк гвардзейски
Яще у жандараў мае слух.
Яще працуюць чёрны сотны,
Яще баицца цёмны полк
Але як выдасць грош свой злотни,
То мусиць будзе дрэнны толк:
Гвардзеец кине. Жандар здрадзиць,
И чёрна сотня плюне у рот.
Пан Виттэ нат пакине радзиць,
Як я разлажыў — добры год!
Як я раздумаў будуць плёны,
Будзе добры уражай!
Бийце ў звоны, бийце у звоны!
Новы год народ, страчай!
|