Хрэстаматыя новай беларускай літэратуры (1927)/III/Б/Зьмітрок Бядуля/З ранейшых вершаў/Сэрца пророча

← Зьмітрок Бядуля

Сэрца пророча Верш Аўтар: Змітрок Бядуля 1927 год

Дзіця рая →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Сэрца прароча.

Прапануем да спампаваньня!

З ранейшых вершаў.

Сэрца пророча.

Месяц бледны глядзіць на нямую лагчыну,
Над затокаю вольха ківае галінай,
Пушча сьпіць ў зачарованым сьне…
Ой, чаму гэтак сьлёзы мне вочы туманяць?
Ой, чаму гэтак боль грудзі кволыя раніць?
Ой, чаму гэтак жудасна мне?
Сэрца нешта благое прароча
І з грудзей яно вырвацца хоча…

*

Можа недзе, далёка, ў нязьведаным краю
Дарагая дзяўчынка мая памірае?..
Можа сам буду скора канаць?..
Ой, рыхтуець мне нешта таёмная доля…
Ой, маўчыць, як-бы ведае, чыстае поле…
Ой, лес цёмны ня хоча казаць…
Сэрца нешта благое прароча
І з грудзей яно вырвацца хоча.

*

Ў самым сэрцы маім чараўніца трывога,
Ў самым сэрцы маім царства чорнага бога^[1]
Расьсявае атручаны мак…
І, здаецца, ўсё сьпіць пад цяжарам магілы,
І, здаецца — жыцьцё няцікава, няміла,
Смокча кроў мне з грудзей ваўкалак^[2]
Сэрца нешта благое прароча
І з грудзей яно вырвацца хоча…

---

---

1. Ёсьць дагадкі, што старыя славяне верылі ў чорнага бога.
2. Па народных праданьнях, гэта людзі, пераробленыя ў ваўкоў.