Хрыстаматыя беларускае літэратуры. ХІ век—1905 год/Л. Карповіч

← І. Пацей

Л. Карповіч Казаньне Аўтар: Лявонцій Карповіч 1922 год Пераклад: Максім Гарэцкі

Вуч. Ев. Каліста →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Казанье двое (Карповіч).

Прапануем да спампаваньня!

Лявон Карповіч.

З КНІГІ „КАЗАНЬЕ ДВОЕ…“ (1615 г.).

… Але што задів’, же слуг’ свет’ не знает’; кгды і самого Пана не познал’, обачывшы его водменном’ габіце, в’ пелкгрымском’ убере, в’ служебнічой постаті, в убоз’стве і нішчете последней. Леч’ кгды тот’ преможный Пан’ в’ своем’ прырожоном’ габіте, в’ своем’ пресветном убере, в’ своей превелможной славе і оздобе ся явіт’; в’ тот час’ і нас’ убогіх’ подлых’, в’згаржоных’, і яко неякое сметье ногамі мілостніков того света подоптываных’, в’ подобные своей велможності шаты пріоболочет…

Але што за дзіва, што слугаў (Божых) сьвет ня знаець, калі і самаго Бога не пазнаў, увідзеўшы яго ў перамененым габіце (расе), у падарожным уборы, у васобе слугі, ў убожстве і беднасьці астатняй? Ды калі той усемагутны Бог у сваім прыраджоным габіце, у сваім праслаўным уборы, у сваёй правяльможнай славе і прыгажстве зьявіцца, — у той час і нас убогіх, простых, пагарджаных і як нейкае сьмяцьцё нагамі любячых гэты сьвет таптаных, у падобныя да сваёй вяльможнасьці багатыя вопраткі прыбярэць.