Перайсці да зместу

Сузор’і (1926)/Сугуччы ўласных струн/Ну, засьмейся

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Нешта стукае Ну, засьмейся
Верш
Аўтар: Алесь Гурло
1926 год
Тых думак плыні
Іншыя публікацыі гэтага твора: Ну, засьмейся…

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




НУ, ЗАСЬМЕЙСЯ…

Ну, засьмейся, засьмейся ты, сэрца,
Сваім сьмехам са мной падзяліся!
Няхай ведаюць ўсе, што жывецца
Мне цяпер весялей, як калісь.

Я калісь-та часамі праз сьлёзы
Выцінаў сваю песьню паволі…
А цяпер, як цьвітуць вербалозы,
Маё сэрца, сябе не няволь!

Як сьмяяцца, дык сьмейся ты шчыра,
А з табой засьмяюся і сам я;
Ўжо мурожацца далі і шыры,
Ўжо вясновая ўсходзіць красa!

І брынчаць ужо новыя струны,
І хвалюецца новая радасьць.
Дык грымі, маё сэрца, пярунам
Там, дзе сыпаўся холаду град.

1925 г.