|
Nie chaču ja ničoha kazaci tabie,
Bo bajusia, što ŭ słowach maich
Wylijecca kachańnie majo dla ciabie
Što usio zrazumieješ ty z ich.
Nie chaču ja hladzieć, kab z maich ty wačej
Tajny serca majho nie zhadaŭ,
Kab pablesk ich tajomnych haračych łučej
Jak ciabie ja lublu nie skazaŭ.
Ja kachańnie majo pachawaju ŭ dušy,
Spakoj sfinksa na twar nałažu,
I, choć serce ad bolu skanaje ŭ hrudziach,
Ja ničoha tabie nie skažu.
A kaliś, jak na wiečny spačyn adyjdu,
I ziemla jak pakryje mianie,
Nichaj wiecier z mahiły majej palacić
I słoŭ kolki tabie pašepnie
Chaj ziaziula wiasnoj kakawańniem ŭ haju
Ab lubwi tabie kaže majej
Chaj haworać ab jej kwietki pacham z łuhoŭ
I piejańniem swaim saławiej.
| 
