Гэта старонка не была вычытаная
І запыняцца, марудзяць
А іх рукі ў галаве.
― Ну?
― Гну!
— Каб цябе сагнула ў дугу!
― А каб цябе скруціла ў качаргу!
Перапынак, перадышка.
— Годзі! будзе вам, нябож!
Ну, палаяліся крышку,
І так будзе, дасьць бог, дождж. —
Іх тут годзяць
І разводзяць,
А яны,
Як бараны,
Пашчапляліся і квіта,
Толькі пыхкаюць сярдзіта.
Яны-б рады кончыць бойку —
Хіба-ж лёгка ваяваць?
Але як з вайны ім выйсьці,
Каб свой гонар захаваць?
— Ну, што будзе?
— А ня знаю!
— Дык пусьці!
— Пусьці сама!
— То-ж табе пусьціць я раю!
― Дык турбуешся дарма!
— Дык ня хочаш?
— Не, ня хочу!
Ты пусьці, пушчу і я.
