|
Эх, Тацянка! ах, дзяўчынка!
Дзе радзілася яна?
Таня — гожая былінка,
Таня — красачка-вясна.
Не дзяўчына — чараўніца,
Сьвет схадзі, такой няма,
І ў палацах-камяніцах
Будзеш ты шукаць дарма,
Бо ня знойдзеш такой кралі,
Як Тацяна Чабарок.
Губкі тыя—ну, каралі,
Бровы — дужачкі-шнурок.
Тонкі стан і тварык белы,
Вочы-зоры — ясны дзень,
А як кіне погляд сьмелы,
Так і згоніць з сэрца цень.
Дух захваціцца хлапчыне,
У крыві агонь гарыць,
Як вачамі толькі ўскіне,
Або сьмехам адарыць.
Сохлі хлопцы па Тацяне,
Увіваліся за ёй
|
