|
Ходзіць Янка за сахою
Пры дарозе ў полі,
Конік мернаю ступою
Клыгае паволі,
Лезьве-ледзье цягне сошку
Замухрышка сівы.
Глянуў Янка на дарожку —
Божа літасьцівы!
Што за дзіва, за праява?
Ці то здань якая?
Пышны белы конь рухава
Горы прабягае,
Мчыцца птушкай лёгкакрылай,
Бураю нясецца.
Пышуць персі яго слай
Дол пад ім трасецца.
А сам коньнік так убраны,
Што аж сьлепіць вочы.
Хто такі ён, госьць нязваны?
Янка ведаць хоча.
Пад‘яжджае і гаворыць:
„Памажы бог Яну!“
|
