toryi Witblenin pobiet sia meży soboju, a za deckim pojednajut sia, ino nam kunica szerstiu z mirszcziny; a koli oczom poswaretsia i wydadut sia oba, to wina na nas; a wydast sia odin, a druhyi ne wydast sia, za to nam ich kazniti, a za zakładnuju kunicu na nas brati, po deseti hroszej, a borcu po dwa hroszy. Takież, deckowania od rubla po czotyry broszy, a na milu po dwa hroszy, a władicznemu służę i bojarskomu, po tomuż deckowania, i też władice na popech Witebskich zbornaja kunica szerstiu. Także i nam dawati wojewodu po staromu po ich woli, a kotoryi im budet ne lub wojewoda, a w mowiat jeho pered nami, ino nam wojewodu im inoho dati po ich woli, a prijechaw'szi wojewode naszomu perwoho dnia k Witebsku, cełowati jemu krest k Witblanom, na tom, sztoż bez prawa ich ne skazniti powodam ni wczom. Takież, Witblanom żiti u Witebsku dobrowolno, wsiakomu po staromu, pokule wchoczet chto. A kotoromu Witblaninu od nas budet nasilno, a budet jemu ne lubo nam jeho siłoju nederżati, ino jemu put czist kudy pochoczet bez wsiakoje zaczepki; a pojti jemu prócz w naszu otcziznu, a w Litwu ne tajno swetomu błohoweszczeniu czołom udariwszi, i naszomu wojewode objawiwszisia, i swojej brati mużom Witblanom, a u swoim imeniu wolen wowsem idia procz oddast otkażet, nam w to newstupatisia. Takież, kotoryi od nasilia załowati budet nam Witblanom na Witblanina, prijechawszi w Litwu, a bez istca: na neho deckoho z Litwy ne słati, dawati jemu nasz list k naszomu wojewode, chotiaby o smertnoj wine, a jemu suditi po cełowaniu naszim nudom, do smotreti prawa, so kniazi, i z bojary, i z meszczany, a osudiwszy jeho, kazniti po ich prawu Witebskomu. Też, kotoryi budet kniaź, abo bojariń, abo słuha, abo meszczanin, szto wysłużił na predkoch naszich welikich kniaziej, toho nam u Witblan neotnimali, po hramotam tych kniażej. A mesticzow Witebskich, z horoda Witebskoho newesti w on. Takież, kotoryi budet Litwin, abo Lach kreszczeny byli w ruskuju weru u Witebsku, a chto s toho rodu i tepere żiwet, toho nam neruszati, prawa ich chrestianskoho niwczom ne łomiti. A na to, na wse, dali jesmo im, ses nasz list, twerdo i weczno, i peczat naszu kazali jesmo priwesiti k semu naszomu listu. Pisań w Horodnie w let 7017. (ery chrześcianskiej 1509.) meseca fewrara 18. den indikt 12.[1]
Sigismundus rex Sst.
- ↑ Nie chcąc rozłączać dwóch potwierdzeń przywilejn Mjdowdnego z roku 1507. i 1514. umieściliśmy przód jednem i drugiem przywilej nadany W itebszczanom w roku 1509,
