Chaj ziarnio skroś Taboj rassiajecca.
Chaj uzojdzie, runić,
Wypływaje, šumić,
Ukrasie naliwaje i śpieje,
I za wylity pot
Z kałasoŭ umatot
Daść stokratny tamu, chto tut sieje.
1913 h.
|}
|
Z prywietam „Świetač“ skromna
Źjaŭlajecca da nas,
Kali na świecie ciomna,
Jak miłaści łuč zhas!
Prychodzić, kab u hory
Narod naš wiesialić,
Zniać nakidź sumu, zmory,
Swiatła, spakoju ŭlić.
Jak wiestaŭnik dzion jasnych
Jdzie da smutnych chat:
Z paciechaj dla niaščasnych,
U razryŭku dziela świat.
Niachaj-ža twoj wiasioły
Swiatlisty ahniaświet
Spatkajuć miła sioły,
Kab dobry byŭ paśled.
Kab źnikli ciemry chmary,
Jak Ty aświeciš šlak,
Kab ščezli ŭroki čary
I załamy ni ŭ znak.
Swiaciž nam, „Swietač“ miły,
Pramiennaściaj światoj,
Chaj Boh Tabie daść siły
Zmahacca z ciemnatoj.
1916. Miensk.
|
