ПОБУЖДАТЬ, каго да чаго; пабуджаць, пабудка; панука, панукаць.
ПОБЫВКА, часовае быцьцё; побыць, на побыце.
ПОБѢГ м. уцёк, уцекі, уцечны, уцечка.
ПОБѢГИ на дрэве, парасьці.
ПОБѢГУШКИ, пабягушкі, пабягун, набягулькі.
ПОБѢДА, перамога, архаіч.: звыцяжства.
ПОБѢДИТЕЛЬ, пераможца, архаічн.: звыцяжнік.
ПОВАДКА м. панада, панадка, панадзіцца. Што ў цябе за панадка — біцца: Понадзіўся, як сьвіньня ў гарох хадзіць.
ПОВЕДЕНІЕ, спосаб у які вядзе сябе чалавек; паступаньне; паводжаньне, павадэнція.
ПОВАЖИВАТЬ што каго; павозіць, павознік, вазіла, павозка, павоз, павозьніцкі.
ПОВАЛЬНЫЙ, ўсеагульны, пагалоўны; аб хваробе: пошастная, пошасьць.
ПОВАР—РИХА, хто варыць, займаецца варэньнем; кухар, кухарка, кухцік, кухня; варыўня.
ПОВЕЛѢВАТЬ што, каму; загадываць, загадываньне.
ПОВЕЛИТЕЛЬНЫЙ, загадны, загадніцкі, загад.
ПОВЕРГАТЬ каго, што; парынаць, парынаньне, парынуты, парынаўнік—ніца.
ПОВЕРТЫВАТЬ што, каго; павяртаць.
ПОВЕРХНОСТЬ ж. паверхня, паверхні, паверхнасьць.
ПОВЕРХ прысл. наўзьверш.
ПОВЕТШАТЬ, пастарэць, зьветхнуць.
ПОВЕРСТАТЬ, параўняць, пашыхтаць.
ПОВИВАТЬ што, чым; павіваць, павінаць, павой; бабіць.
ПОВИВАЛКА, ПОВИТУХА ж. полажніца, полажная бабка.
