жлукцень, ці жлуктовая соль; вуглякісісты калі, чысты паташ; — калі.
КАЛОРИМЕТР м. прылада для памеру цеплаты; цепламер.
КАЛОША ж. ніжняя часьць гасьцяў, штаноў ад кятуркі да ступы; ногаўка, калоша. Абутак паверх бота, чаравіка ад сьцюжы ці мокрасьці; галёшы.
КАЛУГА ж. лужа, лужына.
КАЛЬЦІЙ м. лац. мэталь, які становіць хімічную аснову вапны; кальцій, вапнік.
КАЛЯКАТЬ с кім аб чым (татар: калайдакать); гукаць.
КАМАХА, фарба і жывёлка якая выдае чырвоную фарбу; чэрвень, кармазын.
КАМБАЛА ж. плосмая морская рыба; сухабочыца, палтус.
КАМЕДЬ ж. расьцінны, дрэўны клей; галбан; з польска: гума.
КАМЕЯ ж. грэцк. камень з выпуклай разьбой; стараветная, антычная рэзьба па камяню; камэя.
КАМЕНЬ м. агульн. слав. камень, каменьня, камяністы, камянка, камянець, камець, камянаваць, камянар.
КАМЕРА ж. лац. сьвятліца, пакой; камора. Камора мытная, камора судовая. У агнястрэльнай прыладзе пустаць ў пятавой часьці куды кладуць набой; пустыль, пустля.
КАМЗОЛ м. бязрукавая кароткая вопратка напрананая пад верхнюю вопратку; камізэлька, куртка (ад „куртаты“, кароткі).
КАМИЛАВКА ж. нагалоўнік адмена шапкі, якую носяць мніхі пад клабуком; падкапак, камілаўка.
КАМИН м. сярэдняя паміж загнетам („очагом“) і печчу, печ з аткрытым усьцям і простым комінам; груба, грубка. Старасьвецкія грубы служылі у нас да ацяпляньня і асьвятляньня адначасова.
КАМКА ж. шаўковая тканіна; адамашак.
