ДОВЕРШАТЬ што, даканчаць, даканчальны.
ДОВЛѢТЬ каму, даволіць, стачыць. Стачыць кождаму доля яго. Даволіць дзень патрэбы свае.
ДОВОДИТЬ, давадзіць; павядамляць. Давёў сляпога да хаты. Павядамлае мне мой сваяк.
ДОВОДЧИК, даказчык. Даказаў пану на сваіх. Даказчык гэты усё даказуе куды трэба.
ДОВОЛЬНО прысл. годзі, досыць.
|
Адзін кажа мала, другі кажа годзі! |
ДОВОЛЬСТВІЕ, здаволеньне, дастатак.
ДОВОЛЬСТВОВАТЬ каго чым, дастачаць, задавальняць.
ДОВОЛЬСТВОВАНІЕ ср. дастачаньне.
ДОВѢРЯТЬ што каму; здаверыць, здаверыцца.
ДОВѢРЕННОСТЬ, здавернасьць.
ДОВѢРЕННЫЙ, паўнамочнік, удавераны.
ДОГАДКА ж, здагадка, здогадзь, здагадлівасьць, здагадчык-чыца; доганка, дагануцца, ганаць.
ДОГАДЛИВО, сугадна, здагадна, дагадліва.
ДОГМА ж. грэцк. адна з асноў веры; дагмат, аснова.
ДОГОВОР м. узаемная умова; угода, умова.
ДОГОНЯТЬ, ДОГОН; здагон, здаганяць; пагоня.
ДОДАТЬ, дадаць, дадатак, дадача.
ДОДВИГАТЬ што, дасуваць, дасувацца, досуўка.
ДОДЕКАДР м. грэцк. дванадцацігранцік.
ДОДНЕСЬ прысл. дацяпер.
ДЕДѢЛЫВАТЬ што, дарабляць, даканчаць. Рабіў ды не дакончыў, трэба за яго даканчаць.
