ВОСТЯГАТЬ што, усьцягаць.
ВОСХВАЛЯТЬ, каго, што; выхваляць, выхваляцца, выхвалка, выхвальны, выхваляньне.
ВОСХИЩАТЬ каго, пахічаць, пахіціў, пахічаны, пахічаньне; захватваць, захватлівы, захват.
ВОСХОДИТЬ, усхадзіць, узыйсьці, усходжаньне, усходны, усходкі.
ВОТ прысл. от, вось, восьдзе, восьдзека, вотулькі, вотачкі, вотаські.
ВОТ-БЫ, вот-бы, вось-бы; аж-бы. Аж-бы паглядзеў на гэта дзіва.
ВОТЧИНА, дзедзічны валадар, дзедзічная маемасьць: дзедзіна, дзедзічны.
ВОТЧИМ м. няродны бацька, другі муж маці: войчым.
ВОТЩЕ прысл. дармо, дарма, дарэмна; марна; спрахам, тушчма.
ВОЧЕЛОВѢЧЕНІЕ, ачалавечаньне, ачалавечаны, ачалавечыцца, стацца чалавекам.
ВПАДАТЬ у што, ўпадаць, увалівацца, ўпадзіна, падзь; западаць, западзіна; ўкляскаць, закляскаць, заклястка.
ВПАДЕНІЕ ракі, усьця, суток, сутока; ўліў, на ўліве; рыгва; у значэньні заглыбленьня: заклясласьць, ямка, ўпадзіна, углыбежына, лумка, луміна, падзіна, западзь.
ВПЕРЕД прысл. наперад, напярод, напярэдны, наперадзі, напярэднік.
ВПЕРЕМЕЖКУ, ў прамешку, наўпераменкі, ў мітускі. У мітускі кідай берны адно-у-адзін, другое — у другі бок камлём.
ВПЕРЯТЬ, што у што; ўпіраць, ўпірацца, ўпіраньне, упорка, ўпінаць; аб вачах: ўтаропіць, уталопіць, Ўтаропіў, уталопіў ў мяне вочы. Упёр, упхнуў мне благую двузлотку.
