bierah i nanosiać na jaho piasok i brobnyje kamieńčyki sa swajho dna. Piasčynki nanosiacca i iznoŭ adnosiacca chwalami, trucca adna ab adnu i robiacca hetkije čyścieńkije dy kruhleńkije.
Dzieci lubiać zabaŭlacca u hetkim piasočku.
Časam, zdarajecca, — chwali nanosiać wysokije kučy piasku na bierah. Piasok wysychaje. Tady wiecier pačynaje haspadaryć u piasku; wiecier niasie piasok dalej ad bieraha i nasypaje piesčanyje ŭzhorki — „dziuny“. Hetkije dziuny doŭhimi uzhorkami ciahnucca ŭzdož bierahoŭ mora i baroniać sušu: jany nie dajuć chwalam nabiehać dalej na bierah i zaliwać jaho. Ale zaheta wiecier zrywaje z dziun piasok i zasypaje im pasieŭnyje ziemli, haródy i sady.
Kab dziun nie razduwało wietram, na ich siejuć trawy, pàraści i drewy, kab jany kareńniami swaimi umacawali piasok. Može wy bačyli, jak u wazončyku kareńni raslin pierepletajuć usiu ziamlu. Hetak sama ŭzmacowywajuć piasok dziun kareńni pasiejanych na ich raślin.
Pytańnia dla hutarak i piśmiennych rabot. Raskažycie, jakuju rabotu robić more? Dzie rabota mora idzie chutčej? Što pamahaje chwalam rujnawać skalistyje bierahi? Dzie padziewajucca kawałki skał, što chwali adrywajuć ad bierahoŭ? Jak more buduje swaje bierahi? Što robić wiecier s piaskom na raŭninie? Skažycie, jak wytwarylisia maleńkije astraŭki kala bierahoŭ? Ci nia wiedajecie, jakim ješče sposabam wytwarajucca astrawy?
Letam u Paleśsi.
Pałudniowy akraj našaho kraju zajmaje ahramadzistaje bałoto, jakoje nazywajuć Paleśsiem. Kaliś, wielmi, wielmi wielmi daŭno tam, dzie ciapier Paleskije bałoty, było more. Ale za doŭhije stalećcia more henaje reki pamału zasypali piaskom, trawy i drewy, zhniwajučy, zasy pali parachnicaj i tak jano, mała-pamału, ŭsio zapa ŭzało piaskom i buzoj,
