majecie, ci možna było žyć tady na ziamli? Camu nia možna?
Mnoha, mnoha hadoŭ sonce świaciło na kamieńnia i kožny dzień ich krepka nahrewało. Načami, kali nie było sonca, skały astyhali. Maleńkije častački, s katorych wytwarylisia skały, rasšyralisia ad ciepła i cisnuli adny adnych. Kali-ž rabiłosia ściudziona, častački skał sciskalisia, i pamiž imi rabilisia maleniečkije ščełački. Mała-pamału henyje drobnieńkije ščełački rabilisia bolšymi i šyrejšymi, i ŭ skałach wytwaralisia wialikije ščełki.
Na skały padaŭ doždž. Kapli doždžu pamaleńku daŭbili i razmywali skały. Wada zaciekała ŭ ščełki. U ściužy wada zamierzała i raspichała ščełki, lamała skału. Sprobujcie nalić poŭnuju butelku wady, zatknijcie jaje korkam i pastaŭcie na maroz. Kali wada ŭ butelcy zastyhnie i z jaje zrobicca lod, to led razarwie butelku, dziela taho, što lodu treba bolej miejsca, jak wadzie. Hetak sama i wada, trapiŭšy u ščełačku skały, razrywaje skału.
U kancy skały pačali kryšycca na kawałački. Henyje kawałački skał wadoj i ściužaj sčepalisia na piasok i hlinu.
Na henaj zmočenaj doždžam hlinie i na piasku stali wyrastać raśliny. Raśliny raśli, i swaimi drobnymi karenčykami razjedali i razrychlali piasok i hlinu i samyje ćwiordyje skały. Čarodnym raślinam było ŭžo tut lahčej raści, bo ŭžo ŭ ziamli byŭ dobry dla ich korm ad pierahniŭšych raślin. Wyrastali nowyje raśliny, wyrastali i pamirali i iznoŭ unawažywali saboj wierchni płast ziamli. Hetak mała-pamału s piasku, hliny i pierahnoju wytwaráłasia hleba.
Kali na ziamli byli ŭžo raśliny, tady mahli žyć užo i žywioły. Žywioły žyli, jeli, wykidali s siabie na ziamlu niahodnyje astatki strawy i sami pamirali. Žywioły unawažywali hlebu i swaim kałam i swaimi zhniŭšymi ciełami. Hetak płast hleby ra-
